سلامت اجتماعی جوانان و عوامل موثر بر آن در شهر تهران

امروزه سلامت اجتماعی از ابعاد مهم سلامت فردی محسوب می شود و به عنوان ملاک و معیار توسعه انسانی و اجتماعی یکی از محورهای اصلی بحث و گفتگو در مجامع و محافل علمی و سیاست گذاری جهانی می باشد. سلامت اجتماعی به عنوان تلقی افراد از کیفیت رابطه شان با دیگران، همنوعان و اجتماع اطراف تعریف و از شاخص های مهم کیفیت زندگی محسوب می شود. از آنجا که پژوهشی مستقل در این زمینه در ایران انجام نشده است و تحقیقات مرتبط با موضوع، به طور ضمنی نشان داده اند که جوانان ایرانی از سلامت اجتماعی کافی برخوردار نیستند، این پژوهش با هدف بررسی میزان سلامت اجتماعی جوانان و شناخت علل و عوامل اجتماعی موثر بر آن به انجام رسیده است. پژوهش حاضر، برروی نمونه ی معتبر آماری به حجم 350 نفر از جوانان 15-29 ساله ی شهر تهران با روش پیمایش و تکنیک پرسشنامه انجام شده است. برای سنجش سلامت اجتماعی، از مدل مفهومی کییز استفاده شده است. کییز بر مبنای رویکرد سلامت محور و در یک تحلیل عاملی گسترده ، پنج بعد از سلامت اجتماعی را که در سطح فردی عملیاتی می شوند، ارائه داده است. درتکمیل چارچوب مفهومی کییز، از نظریات لنسکی و هچتر و همچنین مطالعات برنارد و ولز، برای تبیین موضوع مورد مطالعه، بهره گرفته ایم. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین احساس کنترل افراد بر زندگی و سلامت اجتماعی آنان رابطه ای مستقیم و معنادار وجود دارد. این در حالی است که متغیر اختلاف ارزشی میان فرد و جامعه با سلامت اجتماعی رابطه ای معنادار اما معکوس دارد . ناسازگاری پایگاهی با سلامت اجتماعی، رابطه ای معنادار نشان نداده است. نتایج تحلیل رگرسیونی نیز نشان داد که 26.8 درصد تغییرات سلامت اجتماعی جوانان، وابسته به متغیرهای مستقل مدل تحلیل پژوهش می باشد و متغیر احساس کنترل بر زندگی، بالاترین سهم را در پیش بینی متغیر وابسته داشته است.